Ο Μπραντ Πιτ και οι παγίδες του αρσενικού κάλλους

Γράφοντας για τον 56χρονο ηθοποιό με αφορμή τα προσεχή Όσκαρ, η επιφανής κριτικός κινηματογράφος των New York Times, Manohla Dargis, δεν πιστεύει ότι ο Μπραντ Πιτ θα σηκώσει το αγαλματίδιο ούτε αυτή τη φορά, παρότι ανήκει στην σπάνια κατηγορία των σταρ που μοιάζουν σα να τους γέννησε η οθόνη.

«Αντίθετα από άλλους άντρες συναδέλφους του, ο Μπραντ Πιτ έμοιαζε πάντα να μην έχει κανένα πρόβλημα να μοιραστεί ισότιμα την οθόνη με τις συμπρωταγωνίστριές του, κάποιες από τις οποίες (η Τζούλιετ Λιούις, η Γκουίνεθ Πάλτροου, η Αντζελίνα Τζόλι…) υπήρξαν και σύντροφοί του εκτός πλατό. Είναι επίσης ένας από τους ελάχιστους σύγχρονους αρσενικούς σταρ, που η προσωπικότητα του διαμορφώθηκε, εν μέρει τουλάχιστον, από τις διάσημες γυναίκες στη ζωή του…». Αυτά σημειώνει, μεταξύ άλλων, η επιφανής κριτικός κινηματογράφου των New York Times, Manohla Dargis, στο κείμενο που έγραψε για τον 56χρονο σταρ με τίτλο «Ο Μπραντ Πιτ και η παγίδα της ομορφιάς», επιχειρώντας να αναδείξει τον σύνθετο τρόπο με τον οποίο οι ερμηνείες του έχουν εξερευνήσει τα αντιφατικά στοιχεία της σύγχρονης αρρενωπότητας. Ακολουθούν κάποια χαρακτηριστικά σημεία του άρθρου… Το νόημα του Μπραντ Πιτ – ως ηθοποιού, σταρ και υπέρτατου οπτικού φετίχ – μπορεί να εντοπιστεί σ’ εκείνη την στιγμή στην αρχή της καριέρας του, όταν η κάμερα στο «Θέλμα και Λουίζ» (1991) ανεβαίνει αργά από το γυμνό του στέρνο στο πρόσωπό του, σαν χάδι. Ο Γουίλιαμ Μπράντλεϊ Πιτ γεννήθηκε το 1963, ο Μπραντ Πιτ όμως ξεπετάχτηκε σ’ εκείνη την διάρκειας 13 δευτερολέπτων ωδή στο ανδρικό κάλλος, εκκινώντας μια διάσημη καριέρα και ζωή, μπόλικες ταινίες, ξέφρενες ανατάσεις, κουτσομπολίστικα σαλιαρίσματα και ερωτικές – στα όρια του πορνό – φωτογραφήσεις σε γνωστά περιοδικά.

Δείτε ολόκληρο το άρθρο στο www.lifo.gr

1917 (κινηματογραφική ταινία)

Αγγλοαμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Σαμ Μέντες με τους: Ντιν – Τσαρλς Τσάπμαν, Τζορτζ ΜακΚέι, Κόλιν Φερθ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Μαρκ Στρονγκ

Τον προτελευταίο χρόνο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες αναλαμβάνουν μια φαινομενικά αδύνατη αποστολή: να διαπεράσουν τις γραμμές του εχθρού ώστε να παραδώσουν ένα γράμμα, το οποίο θα σώζει τη ζωή εκατοντάδων στρατιωτών και του αδερφού ενός από τους δύο αποστολείς.

Δείτε το τρεϊλερ της ταινίας:

Δείτε την κριτική από τον Γιάννη Καντέα-Παπαδόπουλο:

Από το πρώτο κιόλας πλάνο γίνεται φανερή η επιβλητική η δεξιοτεχνία με την οποία ο Μέντες και ο σπουδαίος διευθυντής φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς έχουν κινηματογραφήσει το «1917».Χρησιμοποιούν την ψευδαίσθηση του συνεχούς μονοπλάνου (καθώς στην ουσία πρόκειται για την ένωση δύο μεγάλης διάρκειας πλάνων) για να πυροδοτήσουν την ένταση, με το σασπένς να πιάνει γρήγορα χιτσκοκικούς παλμούς. Από πλευράς του ο Ντίκινς αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους τελευταίους σινε-εικαστικούς.

Διαβάστε την αναλυτική κριτική